Η καθιέρωση και ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών της πληροφόρησης και επικοινωνίας έχουν επιταχύνει τις διαδικασίες αυτοαλλαγής και επικοινωνίας, έχουν οδηγήσει στη ριζική αναδιαμόρφωση των ραδιοτηλεοπτικών συστημάτων, αλλά και σε μια βαθιά κρίση των προτύπων οργάνωσής τους. Στο ραδιοτηλεοπτικό τομέα καθίσταται αναγκαίος ο σχεδιασμός ρυθμιστικών μοντέλων και εργαλείων, που να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της αυτοοργάνωσης και αυτορρύθμισης των μεταβλητών κοινωνικών δικτύων σχέσεων. Στη μελέτη αυτή εξετάζεται το πρόβλημα ρύθμισης των επικοινωνιακών διαδικασιών και γίνεται αναφορά στις θεωρίες σχετικά με την πολιτική πηδαλιούχησης των κοινωνικών πεδίων και της ραδιοτηλεόρασης. Στο επίκεντρο των αναλύσεων βρίσκεται η κατασκευή και εφαρμογή οργανωτικών προτύπων στον τομέα της ραδιοτηλεοπτικής εποπτείας. Επισημαίνονται οι ιδιαιτερότητες των εποπτικών ραδιοτηλεοπτικών αρχών ως βασικών θεσμών του ιδιωτικού ραδιοτηλεοπτικού συστήματος, η οργάνωση, οι αρμοδιότητες και οι διαπλαστικές τους δυνατότητες, τα πεδία άσκησης της ραδιοτηλεοπτικής εποπτείας και οι μορφές δράσης των εποπτικών οργάνων. Ακολουθεί μια συνολική αποτίμηση των εμπειριών από την οργάνωση, τη λειτουργία και τη δράση των θεσμών ραδιοτηλεοπτικής εποπτείας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]