Υπάρχουν σημάδια που να προμηνύουν μια μελλοντική εγκληματικότητα; όχι, απαντά με δύναμη ο Δρ. Πιερ Ντελιόν σε εκείνους, που υπό τον μανδύα της πρόληψης, έχουν την τάση να επαναφέρουν το παιδί σε μια αυθαίρετη προδιαγραφή. Σύμφωνα με αυτόν, οι διαταραχές της συμπεριφοράς στη νεαρή ηλικία είναι εκκλήσεις για βοήθεια που εκφράζουν ένα ψυχικό άλγος που δεν καταφέρνει να εκδηλωθεί. Μέσα από κλινικά παραδείγματα, και διαγράφοντας εκ νέου τα μεγάλα στάδια της ανάπτυξης, μας βοηθά να κατανοήσουμε την απαρχή του και υπεραμύνεται μιας αληθινής πολιτικής πρόληψης και ανάληψης ευθυνών. Στην πορεία, ο Πιερ Ντελιόν φέρνει μια ευεργετική διάψευση σε εκείνους που ισχυρίζονται ότι ο προσδιορισμός μας είναι μόνο θέμα γονιδίων, καθώς επίσης και τα πρώτα μας χρόνια. Σε σημείο που, μετά την καθοριστική ηλικία των 3 ετών, το πεπρωμένο ενός παιδιού να είναι αντελώς καθορισμένο. Τίποτα δεν έχει κριθεί στα 3, τα 6 ούτε καν στα 10 χρόνια. Πολλά παίζονται ακόμη υπό τον όρο να έχει κανείς τη διάθεση να ακούσει αυτά που έχουν να μας πουν οι διαταραχές και να λάβει υπόψη το ανθρώπινο πλάσμα.