Τίποτα από όσα περιγράφονται σε αυτές τις ιστορίες δεν υπάρχει. Κανένας ήρωας, κανένας Ρομπέρτο μπάρμαν, κανένας κύριος υπουργός και κανένας ψάλτης που τον λένε Χαραλάμπη. Ούτε βέβαια η Ζωή και σίγουρα ο κύριος Ος και σε καμία περίπτωση η διπολική δημοσιογράφος Νάγια. Ο Σάκης ο ξινός δεν θα εξαπέλυε ποτέ την μιζέρια του δημοσίως και η Καταρίνα δεν θα σπαταλούσε ούτε δευτερόλεπτο από τα δεκαεννιά της χρόνια για τον Αμερικάνο που θρηνούσε τον χαμένο του γιο στο World Trade Center. Ή μήπως δεν είναι καθόλου έτσι; Μήπως αυτές οι ιστορίες υπήρχαν στην ατομική μνήμη των 8 που τις έγραψαν; Μήπως αυτό το συλλογικό έργο -παιχνίδι δημιουργικής γραφής- τοποθετείται ανάμεσα στο ατομικό και το συλλογικό; Μήπως υπάρχουν τελικά "9 ήρωες - 8 ιστορίες";