Κώστας Αδάμ (Επιμέλεια)

Ηλίας Γεωργουλέας (Φωτογράφος)

Ο Ηλίας Γεωργουλέας γεννήθηκε στην Καλαμάτα. Το 1986 σπούδασε φωτογραφία στο "Instituto Europeo di Design" στη Ρώμη. Το 1990 ανοίγει το δικό studio στο Nέο Ψυχικό σε ιδιόκτητο χώρο που διατηρεί μέχρι σήμερα. Eπαγγελματικά ασχολείται με την διαφημιστική, εκδοτική, αρχαιολογική φωτογραφία, & φωτογραφία έργων τέχνης. Συνεργάζεται με τους εκδοτικούς οίκους: "Εκδοτική Αθηνών", "Αδάμ", "Μέλισσα", Τ.Α.Π.Α (Αρχαιολογικές εκδόσεις του Υπουργείου Πολιτισμού), Ο.Π.Ε.Π. (Οργανισμός Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού). Έχει συνεργασθεί για την έκδοση Βιβλίων και Λευκωμάτων με Τράπεζες (Ε.Τ.Ε Πειραιώς), Υπουργεία (Πολιτισμού - Αιγαίου), Μονές ( Κουτλουμουσίου, Φιλανθρωπίνων,Αγίας Λαύρας), Μουσεία (αρχαιολογικά: Εθνικό, Ιωαννίνων, Πάτρας, Βυζαντινό Ιωαννίνων, Μπενάκη), Πινακοθήκες (Εθνική, Κουβουτσάκη) Galleries και άλλους. Επίσης έχει συνεργαστεί με το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα "Κοινωνία της πληροφορίας" σαν φωτογράφος ψηφιοποίησης. Περισσότερα στο www.geophoto.gr

Σπύρος Ψηρούκης (Φωτογράφος)

Πέγκυ Κουνενάκη (Συγγραφέας)

Η Πέγκυ Κουνενάκη γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης το 1950. Σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα και την Αγγλία, όπου και παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής και κριτικού λόγου. Στην Αθήνα εργάστηκε στην εφημερίδα "Αυγή" ως πολιτιστική συντάκτης και αργότερα ως υπεύθυνη του πολιτιστικού τμήματος της "Κυριακάτικης Αυγής" (1976-1987). Εργάστηκε ως υπεύθυνη ύλης και πολιτιστικού στο περιοδικό "Ταχυδρόμος" (1980-1993). Στην εφημερίδα "Καθημερινή" συμμετείχε στο πολιτιστικό τμήμα του κυριακάτικου φύλλου και στο ένθετο περιοδικό της "Επταήμερο" (1994-2004). Επίσης, διατήρησε τη στήλη εικαστικής κριτικής για ένα και πλέον χρόνο στην εβδομαδιαία εφημερίδα "Athens Voice" (2003-2004). Τα τελευταία χρόνια έχει οργανώσει πολλές εικαστικές εκθέσεις και έχει γράψει βιβλία.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Πέγκυ Κουνενάκη (Υπεύθυνος Σειράς)

Η Πέγκυ Κουνενάκη γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης το 1950. Σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα και την Αγγλία, όπου και παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής και κριτικού λόγου. Στην Αθήνα εργάστηκε στην εφημερίδα "Αυγή" ως πολιτιστική συντάκτης και αργότερα ως υπεύθυνη του πολιτιστικού τμήματος της "Κυριακάτικης Αυγής" (1976-1987). Εργάστηκε ως υπεύθυνη ύλης και πολιτιστικού στο περιοδικό "Ταχυδρόμος" (1980-1993). Στην εφημερίδα "Καθημερινή" συμμετείχε στο πολιτιστικό τμήμα του κυριακάτικου φύλλου και στο ένθετο περιοδικό της "Επταήμερο" (1994-2004). Επίσης, διατήρησε τη στήλη εικαστικής κριτικής για ένα και πλέον χρόνο στην εβδομαδιαία εφημερίδα "Athens Voice" (2003-2004). Τα τελευταία χρόνια έχει οργανώσει πολλές εικαστικές εκθέσεις και έχει γράψει βιβλία.

Διαμαντής Διαμαντόπουλος (Ζωγράφος)

Μακροχρόνιες απουσίες και δυναμικές επανεμφανίσεις χαρακτηρίζουν τη ζωή και την τέχνη του Διαμαντή Διαμαντόπουλου (1914-1995), ενός μύθου της νεοελληνικής ζωγραφικής. Η "περίπτωσή" του, από τη δεκαετία του 1960 και μετά πήρε μυθικές διαστάσεις, γιατί εμπεριείχε μυστήριο, συγκρούσεις με ομοτέχνους -με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ένταση στις σχέσεις του με τον Γιάννη Τσαρούχη- καλλιτεχνική ίντριγκα με πολλές πολιτικές πινελιές, εσωστρέφεια, υπόνοιες έως και βεβαιότητες για ψυχικές αποκλίσεις. Ο μύθος της ζωής του καλλιτέχνη θα ανταγωνίζεται πάντα ένα μεγάλο όγκο ιδιόμορφης δουλειάς, γεμάτης αναζήτηση και χρωματική ένταση. Διαλεγόταν με τα ευρωπαϊκά ρεύματα της εποχής του, τα οποία επεδίωκε να υπερβεί. Διέθετε ένα πλούσιο θεωρητικό υπόβαθρο, γι΄ αυτό και ασχολήθηκε θεωρητικά και πρακτικά με το "Έργο ζωγραφικής", που του απέδιδε πάντα κοινωνικό χαρακτήρα. Ο Διαμαντόπουλος κατόρθωσε να δημιουργήσει προσωπικό έργο που αν και εμπεριέχει στοιχεία φωβ, σουρεαλιστικά, εξπρεσιονιστικά και νεοπαραστατικά, δεν κατατάσσεται σε κανένα από τα συγκεκριμένα ρεύματα. Καλλιτεχνικά και θεωρητικά ανήκε στην περίφημη Γενιά του ΄30, αν και διαφοροποίησε τη δουλειά του από τις επιταγές της. Δεν παρασύρθηκε από συρμούς της εποχής, δεν ενέταξε στο έργο του αναφομοίωτα στοιχεία της παράδοσης, δεν υπήρξε περιγραφικός ή γραφικός. Επεδίωκε, κυρίως, να δώσει προσωπικές καλλιτεχνικές λύσεις στην αντιφατική έννοια της "ελληνικότητας". Το 2001, έξι χρόνια από το θάνατό του, τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το έργο του.