Η Μεράλ Κουρέισι δεν ήθελε να γράψει ένα μυθιστόρημα για πρόσφυγες. Για την ακρίβεια, οι «Ελέφαντες στον Κήπο», το πεζογραφικό της ντεμπούτο, δεν διαδραματίζεται στo πλαίσιo της μαζικής μετανάστευσης προσφύγων που φεύγουν από τις πατρίδες τους, η οποία απασχολεί το ευρωπαϊκό κοινό τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, το βιβλίο ασχολείται με ζητήματα γύρω από την αναγκαστική μετανάστευση, την απώλεια της πατρίδας, την πορεία προς την ενηλικίωση, την ανακάλυψη του εαυτού σε μιαν άλλη χώρα, καθώς και την προσαρμογή σε μια διαφορετική κουλτούρα. Περιγράφει, επίσης, την περιθωριοποίηση, τα ζητήματα ένταξης, τη θλίψη, την απώλεια, τη μνήμη και τα νέα ξεκινήματα. Με άλλα λόγια, η ιστορία πραγματεύεται τα βιώματα και τα βάσανα μιας νέας γυναίκας που ζει εξόριστη. Το ελπιδοφόρο και πολυβραβευμένο ντεμπούτο της Μεράλ Κουρέισι, που συγκίνησε το ελβετικό αναγνωστικό κοινό, είναι ένας πανέμορφος στοχασμός πάνω στη σχέση πατέρα-κόρης, τον θρήνο και το βίωμα της μετανάστευσης. Το μυθιστόρημα «Ελέφαντες στον Κήπο» ήταν υποψήφιο για το Ελβετικό Βραβείο Λογοτεχνίας του 2015.