Στην τέταρτη κατά σειρά συλλογή μου, Ένα ταγκό στο Σαντιάγο, προσπαθώ να χωρέσω την καθημερινότητα όλων μας μέσα στο δικό μου βλέμμα και να τραβήξω την κουρτίνα της ιδιωτικής ζωής κλέβοντας στιγμές από τον πόνο, τον φόβο, την ελπίδα, την αγωνία των ανθρώπων. Οι ιστορίες που αποτυπώνω ποιητικά είναι άλλοτε αληθινές, άλλοτε επινοημένες κι άλλοτε κάπου ανάμεσα.

Τα ποιήματα της τέταρτης αυτής συλλογής, συγγενικά με εκείνα των προηγούμενων συλλογών, κλείνουν έναν κύκλο (Υπακοή, εκδ. Άπαρσις, Το τρένο και ο Φώκνερ, εκδ. Κίχλη, Η χαρτοπετσέτα, εκδ. Κίχλη) και προσδοκούν να ανοίξουν έναν καινούργιο.