Πρώτη ποιητική συλλογή της Μαρίας Σύρρου με εμφανείς επιρροές από το λυρισμό του θεάτρου και τη μεταφυσική ενός θρησκευτικού συναισθήματος, με έναν διάχυτο ερωτικό ρομαντισμό. Δεν λείπουν ωστόσο οι ματιές στο σημερινό ναυάγιο του κόσμου (βλ. τα ποιήματα "Ζωές εξιλαστήριες", "Συρία. Εις μνήμην" κ.ά.), οι αναφορές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (βλ. Facebook, στο ποίημα "Χειροκροτήστε με") και η έμφαση στην ανάγκη μιας κάθαρσης από όσα μας βαραίνουν. Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις ενότητες: "Επιλήσμονες" (2015-2016) με πρόσφατα ποιήματα, "Χάσμα" (1996) με αφιέρωση στους γονείς της ποιήτριας, και "Πετροκέρασα" (1991-1993) μια εσωτερική αναδρομή και ανασκόπηση στιγμών. Οι "Επιλήσμονες" αντλούνται, θεματικά, από πηγές ποικίλες. Ωστόσο, στίχο το στίχο, εξυφαίνεται μια νοητή γραμμή που τους διατρέχει και τους συνδέει. Αυτή η νοητή γραμμή, ο ομφάλιος λώρος που τρέφει και συντηρεί την έμπνευση, είναι ο νόστος, η νοσταλγία.