Στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, η διάδραση τέχνης και κοινωνίας παραμένει όσο ποτέ ισχυρή. Η έλευση των νέων μέσων και οι κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα ορίζουν για την πολιτισμική θεωρία και την τέχνη τη μετάβαση από το Μοντερνισμό στο Μεταμοντερνισμό. Με τη σταδιακή κυριαρχία των ψηφιακών μέσων και τη γενίκευση της χρήσης του διαδικτύου, ο κύκλος του Μεταμοντερνισμού ολοκληρώνεται σχετικά σύντομα, στις αρχές του 21ου αιώνα. Το μετά, ορίζεται από Μεταουμανιστικές αντιλήψεις. «Δεν μπορείς να βιώσεις ένα έργο τέχνης δύο φορές όπως δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι δύο φορές». Με τη φράση αυτή, ο Sorgner μας εισάγει στη διατύπωση μιας νέας θεωρίας για την τέχνη, μέσω της Μεταουμανιστικής φιλοσοφίας, με εστίαση στις σύγχρονες μορφές οπτικοακουστικών τεχνών, όπως η βιοτέχνη, η επιτέλεση, η εγκατάσταση και όλες οι μορφές δημιουργίας με ψηφιακά μέσα. Ο Sorgner, σε αυτό το ιδιαίτερα ξεχωριστό βιβλίο του, επιχειρεί μια αλλαγή παραδείγματος, την ανατροπή, την αποδοχή της έννοιας του διαρκούς γίγνεσθαι. Τα επιχειρήματά του είναι πολιτικά και ισχυρά από την άποψη ενός φιλοσοφικού διαλόγου που φέρνει ανοιχτά σε επαφή όλα τα Μεταουμανιστικάρεύματα σκέψης και γνώσης (Κριτικός Μεταουμανισμός, Τρανσουμανισμός και Συμμεταουμανισμός), μέσα από μερικά από τα πιο σημαντικά έργα της σύγχρονης οπτικοακουστικής δημιουργίας με νέα μέσα και τους πιο επιφανείς καλλιτέχνες.