Τα πανεπιστήμια πρέπει να έχουν επίγνωση του γεγονότος ότι έχουν υποχρέωση να δρουν σαν την αλογόμυγα του Σωκράτη και ενοχλώντας να παρακινούν την κοινωνία όπως προβληματίζεται για τις προκλήσεις του σήμερα. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει και ένας πρύτανης να δρα σαν την αλογόμυγα του Σωκράτη και να παρακινεί το πανεπιστήμιο του σε νέα δράση. Ο πρύτανης Σταύρος Α. Ζένιος παρουσιάζει τις ευθύνες του Πανεπιστημίου Κύπρου έναντι της κυπριακής κοινωνίας, αλλά αναλαμβάνει και τη δική του ευθύνη έναντι του πανεπιστημίου του γράφοντας και δημοσιεύοντας αυτό το βιβλίο. (από τον πρόλογο του Georg Winckler) Στην σύγχρονη κοινωνία της γνώσης, τα πανεπιστήμια καλούνται να παράγουν γνώση και στοχασμό όσο ποτέ πριν στην ιστορία τους. Καλούνται να καινοτομήσουν, και να καλλιεργήσουν ταλαντούχους νέους που να έχουν, όχι μόνο γνώσεις, αλλά και κριτική σκέψη για να αποτελέσουν έναν καταλύτη αλλαγής, προόδου και εκσυγχρονισμού της κοινωνίας. Αποτελούν τα πανεπιστήμια κρίσιμους θεσμούς στις σύγχρονες ανεπτυγμένες κοινωνίες με φιλελεύθερα δημοκρατικά καθεστώτα, και επομένως η κρίση τους προκαλεί μέγιστη αγωνία σε μια κοινωνία. Η προστιθέμενη αξία για την κοινωνία, από την λειτουργία του πανεπιστημίου, είναι διπλή. Στο πλαίσιο της προπτυχιακής εκπαίδευσης οι φοιτητές εφοδιάζονται με τις δεξιότητες που απαιτούνται προκειμένου να συνεισφέρουν στην κοινωνική βελτίωση. Παράλληλα, η έρευνα, με την παραγωγή νέας γνώσης, εισάγει νέες ευκαιρίες για κοινωνική βελτίωση. Αυτό, χωρίς να παραγνωρίζουμε βέβαια, ότι η κοινωνική βελτίωση είναι μια έννοια που δέχεται σήμερα πολλές ερμηνείες. Αφενός σημαίνει την παραγωγή των αναγκαίων πόρων για να εξασφαλίσουμε καλύτερο βιοτικό επίπεδο, αφετέρου περιλαμβάνει την παραγωγή του οτιδήποτε κάνει το βιοτικό επίπεδο καλύτερο. (απόσπασμα από το βιβλίο)