«Η φράση του Παύλου Βαλερί: `Το ενδιαφέρον των πονημάτων (του Προυστ) ενοικεί σε κάθε απόσπασμα` δεν έχει χάσει τίποτε απο την εγκυρότητά της, αφότου μάλιστα η κριτική έρευνα και η συνακόλουθη νέα έκδοση του `Χαμένου Χρόνου` (1987-1989) απέδειξαν ότι ο Προυστ πρόσθετε συνεχώς αντί να αφαιρεί. `Μπορείς να ανοίξεις το βιβλίο όπου θέλεις, συνεχίζει ο Βαλερί, `η ζωτικότητά του δεν εξαρτάται διόλου από τα όσα προηγούνται, και τρόπον τινά από την κεκτημένη ψευδαίσθηση, εξαρτάται από αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε καθαυτό δραστηριότητα της ίδιας της υφής του κειμένου του`. Η υφή του κειμένου, αυτό και μόνον αυτό, κάνει τη λογοτεχνία. Τα υπόλοιπα είναι εύκολα. Και γι` αυτό άλλωστε πρέπει να λυπόμαστε που αραιώνουν τραγικά οι δύσκολοι συγγραφείς, ενώ αυγαταίνει απελπιστικά η κεκτημένη ψευδαίσθηση του μυθιστορηματικού ενδιαφέροντος. Το γεγονός όμως ότι το πολύτιμο ύφασμα έχει την ίδια ποιότητα ως τόπι και ως κομμάτι μιλάει για μια κυκλική σχέση μεταξύ όλου και μέρους ,που αποτελεί και τον χρυσό κανόνα της ερμηνείας, βάσει του οποίου η μετάφραση περνάει κατ` ανάγκη μες από το δρόμο της κατανόησης. `Κάθε λεπτομέρεια (τα καθ` έκαστον) δεν μπορεί να κατανοηθεί παρά διαμέσου του όλου και κάθε εξήγηση τής λεπτομέρειας προϋποθέτει ήδη την κατανόηση του όλου`. Στις σελίδες που ακολουθούν ερμηνεύεται ένα μεμονωμένο επεισόδιο από τον τελευταίο τόμο του μυθιστορήματος του Μαρσέλ Προυστ `Le Temps retrouve` (`Ο αναστημένος Χρόνος`). Πρώτα λοιπόν το πρωτότυπο κείμενο με τη μεθερμηνεία του στα ελληνικά και κατόπιν μια επεξηγηματική ανάγνωση».
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
Ο Αντώνης Ζέρβας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1953. Σπούδασε κοινωνιολογία της λογοτεχνίας στο Παρίσι και αγγλική φιλολογία στο Λονδίνο (1970-1980). Οι δύο μεταπτυχιακές του εργασίες αφορούσαν στη "Λειτουργία της αναπαράστασης στα ΄Pisan Cantos΄ του Έζρα Πάουντ" και στα "Προβλήματα των ευρωπαϊκών πρωτοποριών του 20ού αιώνα: Ιμαγισμός και Βορτικισμός", αντίστοιχα. Το 1978 άρχισε υπό τη διεύθυνση του Henri Meschonnic τη διδακτορική του διατριβή με θέμα: "Η μετάφραση ως δομική δύναμη των Cantos του Έζρα Πάουντ", η οποία έμεινε ατέλειωτη. Μετά τη στρατιωτική του θητεία (1980-1982), ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου διευθύνσεως στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών και ανέπτυξε ποικίλη δράση στον τομέα των πολιτιστικών θεμάτων τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Από το 1984 εργάζεται στο μεταφραστικό τμήμα της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1972 με τις δύο ποιητικές συλλογές "Τετράδιο" και "Τελχίνες", ουσιαστικώς όμως το πρώτο βιβλίο του ήταν η "Ανάσταση της Κυρά Τσίνης" (Καστανιώτης, 1983). Συνεργάστηκε με τα σημαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής του, αρχής γενομένης από τη "Συνέχεια" (1973), και συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή των περιοδικών "Χώρα" (1977) και "Ίνδικτος". Έχει συμμετάσχει επίσης ως ομιλητής σε πολλά συμπόσια και συνέδρια. Τακτικός συνεργάτης της κυριακάτικης "Καθημερινής" και της κυριακάτικης "Αυγής". Το μεταφραστικό του έργο συμπεριλαμβάνει Αμερικανούς, Γάλλους, Εγγλέζους και Ιταλούς ποιητές, φιλοσοφικές και φιλολογικές μελέτες. Τα "Άσματα της Πίζας" του Έζρα Πάουντ ήταν υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Μετάφρασης 1996.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
