Η ποιήτρια εξυμνεί την ίδια τη ζωή μέσα από διάφορες εκφάνσεις της με έναν ολιστικό και συνάμα αλληγορικό τρόπο. Με λιτή γλώσσα και απλές εικόνες, διαδραματίζει τον ρόλο ενός παρατηρητή της ζωής, αναδεικνύοντας την ομορφιά και την ασήμαντη μεγαλοπρέπεια του καθημερινού. Οι λέξεις γίνονται ρεύμα που αναβλύζει από την πηγή των συναισθημάτων. Κάθε στίχος αποτελεί ένα ταξίδι που αποκαλύπτει κρυφά μυστικά και αναπάντητα ερωτήματα. Σε αυτήν την ποιητική συλλογή δεν υπάρχουν υπερβολές ή υπερβολική δραματοποίηση. Αντίθετα, οι στίχοι απεικονίζουν την απλότητα και την πολυπλοκότητα της καθημερινής ζωής, εστιάζοντας στις μικρές λεπτομέρειες.