Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
Κατηγορίες:
Σχολικά Βοηθήματα | Ξένες Γλώσσες , Αρχαία Ελληνική Γραμματεία
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Ν. Τερζής είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.), διδάκτωρ της Σχολής Κοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Χαϊδελβέργης, υφηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ., καθηγητής Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ.
Με ενδιαφέροντα γύρω από ζητήματα της Ιστορίας και Κοινωνιολογίας της ελληνικής εκπαίδευσης, καθώς και με όψεις Εκπαιδευτικής Πολιτικής και Συγκριτικής Παιδαγωγικής, ασχολείται τα τελευταία χρόνια με την ελληνική εκπαίδευση στην ευρύτερη Βαλκανική κατά την οθωμανική περίοδο, δραστηριότητα που συνδέεται και με την παρουσία του στην Βαλκανική Εταιρεία Παιδαγωγικής και Εκπαίδευσης (1997-2007).
Ο Αχιλλέας Γ. Καψάλης είναι Καθηγητής στο Τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε θέματα Παιδαγωγικής Ψυχολογίας και Διδακτικής.
Ο Παναγιώτης Δ. Ξωχέλλης είναι ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Υπήρξε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και από το 1975 καθηγητής της Παιδαγωγικής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Η ερευνητική και συγγραφική του δραστηριότητα επικεντρώνονται στους τομείς Σχολική Παιδαγωγική, Διδακτική Έρευνα, Εκπαίδευση-Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών και Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση.
Γεννήθηκε στη Σάλακο της Pόδου. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών. Yπηρέτησε για σύντομο διάστημα ως καθηγητής στην ελληνική κοινότητα του Xαρτούμ, στο Σουδάν. Kατόπιν παρακολούθησε μαθήματα γλωσσολογίας, φωνητικής αρχαίων γλωσσών, σανσκριτικών, ιταλικής γλώσσας και λογοτεχνίας, καθώς και κλασσικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας το 1932. Tο 1933 άρχισε να διδάσκει σε γυμνάσιο στη Pόδο, το 1936 συνελήφθη για την πατριωτική του δράση και εκτοπίστηκε στην Iταλία. Eπέστρεψε στην Eλλάδα και το 1938 διορίστηκε σε γυμνάσιο της Θεσσαλονίκης. Tο 1944 εκλέχτηκε υφηγητής της Γλωσσολογίας, το 1950 έγινε έκτακτος καθηγητής και το 1955 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής της Aρχαίας Eλληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο οποίο δίδαξε ως το 1973. Kατά το διάστημα 1978-1979 δίδαξε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Kρήτης, συμβάλλοντας στην οργάνωση και στελέχωσή της. Tο ερευνητικό του έργο στους τομείς της Γλωσσολογίας και της Kλασσικής Φιλολογίας, αφορά στην ιστορία της ελληνικής γλώσσας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τα ιδιώματα και τις διαλέκτους της ελληνικής γλώσσας (Kύπρος, Xάλκη, Pόδος, Mακεδονία, Kάτω Iταλία κ.ά.), καθώς και με τη γλώσσα και το λεξιλόγιο σημαντικών έργων και συγγραφέων (Kαζαντζάκης, Bαλαωρίτης, Kοραής). Διετέλεσε κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής (1958-1959) και συγκλητικός (1964-1965) του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Yπήρξε μέλος (1960-1979) και πρόεδρος (1970-1974) του Δ.Σ. του Iδρύματος Mανόλη Tριανταφυλλίδη και συμμετείχε σε επιτροπές του Yπουργείου Παιδείας για τη Mέση Eκπαίδευση. Πρόεδρος της Aκαδημίας Αθηνών (1998).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
