Ο συγγραφέας επικεντρώνει την έρευνα στη νομική θέση των ατόμων με αναπηρία με βάση τους περιορισμούς που προβλέπει το Δίκαιο της Πνευματικής Ιδιοκτησίας, ώστε να καταστούν τα άτομα αυτά ισότιμοι εταίροι με όλα τα φυσικά πρόσωπα στην κοινωνία της πληροφορίας. Υποστηρίζει την άποψη ότι το Δίκαιο της Πνευματικής Ιδιοκτησίας δεν πρέπει να φέρνει προσκόμματα στην προσπάθεια των ατόμων αυτών, αλλά αντίθετα επιβάλλεται να τα διευκολύνει, ώστε να καθίσταται ευκολότερη η ακαδημαϊκή έρευνα και μελέτη. Στο πνεύμα αυτό το Δίκαιο της Πνευματικής Ιδιοκτησίας εισήγαγε περιορισμούς για χάρη των ατόμων με αναπηρία, με σκοπό όχι μόνο να διευκολύνει την καθημερινή τους ζωή, αλλά να τα καταστήσει ισότιμους εταίρους στην ψηφιακή κοινωνία και κατά συνέπεια στην απόλαυση όλων των θεμελιωδών δικαιωμάτων που έχουν ως ανθρώπινα όντα