«Είκοσι ωδές σε δύο συλλογές, που δημοσιεύτηκαν η μια στη Γενεύη το 1824 με τον τίτλο "Η λύρα" κι η άλλη στο Παρίσι το 1826 με τον τίτλο "Λυρικά", αποτελούν την ελληνική ποιητική παραγωγή του Ανδρέα Κάλβου (1792-1869). Της πρώτης συλλογής, δηλαδή των "Ωδών Ι - Χ", σώζεται το χειρόγραφο, αυτόγραφο του ποιητή. Το 1960 ανακαλύφθηκε και δημοσιεύτηκε στην Ιταλία απόσπασμα από μια άγνωστη και ατελείωτη νεανική ελληνική ωδή του (στον Ναπολέοντα;) του 1811. Δεν είναι πιθανό ν' ανήκει στον Κάλβο ένας ανώνυμος "Εις ελαίαν ύμνος" που βρέθηκε σε ένα μονόφυλλο τυπωμένο το 1830 και που φαίνεται να είναι έργο μάλλον κάποιου μιμητού του ύφους του και της μετρικής του. Των δύο συλλογών έγιναν στην Ελλάδα μια δεκαπενταριά εκδόσεις, με μεταβολές και αλλοιώσεις που άλλαξαν την ορθογραφική και μορφολογική φυσιογνωμία του κειμένου, ώστε φαίνεται εντελώς δικαιολογημένη η ευχή του Γ. Σεφέρη να τυπωθούν σ' ένα σώμα "τα ελληνικά με την ορθογραφία και την στίξη του Κάλβου", αφού "εκείνο που ενδιαφέρει είναι να έχουμε τον Κάλβο όσο το δυνατόν πιο ατόφιο και χωρίς την παρεμβολή της ιδιοσυγκρασίας τρίτων". Την ευχή αυτή θα ήθελε να πραγματοποιήσει η έκδοσή μου, που γίνεται ύστερα από προκαταρκτικές μελέτες κι από επιμελή θεώρηση των προηγούμενων εκδόσεων». (Filippo Maria Pontani, απόσπασμα από την εισαγωγή του στο βιβλίο)
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1792. Η μητέρα του ονομάζονταν Αδριανή. Ο πατέρας του, ο Ιωάννης Κάλβος, ήταν εθελοντής και αξιωματικός στο βενετικό μισθοφορικό στρατό. Ο Ιωάννης είχε παντρευτεί δύο φορές και αυτό επηρέασε αρνητικά τον Ανδρέα με συνέπεια τα δραματικά του ποιήματα.
Από το φθινόπωρο του 1813 στην Ιταλία γνώρισε τον Ούγο Φωσκόλο και αργότερα ετέθη στην υπηρεσία του ως γραμματικός και αντιγραφέας. Παράλληλα μελέταγε αρχαία κείμενα και ιδιαίτερα νεοκλασική ιταλική λογοτεχνία.
Ο Κάλβος είχε έντονη και άστατη ερωτική ζωή. Τέλος το 1819 παντρεύτηκε την Αγγλίδα Μαρία Τερέζα Τόμας και απέκτησε μια κόρη. Όμως γρήγορα πέθαναν και οι δύο, μήτερα και κόρη, και έτσι ο Ανδρέας Κάλβος φεύγοντας από την Αγγλία το 1820 κινήθηκε μεταξύ Φλωρεντίας, Ελβετίας και Γαλλίας. ΄Ετσι το 1826 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και γνώρισε πολλούς φιλέλληνες και ανατολίτες.
Μετά από πολλά ταξίδια εφυγε από το Ναύπλιο και πήγε στην Κέρκυρα τον Αύγουστο του 1826. Εκεί έγινε διδάκτορας της φιλοσοφίας και δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία ως το 1828 ως μή μόνιμος καθηγητής.
Στα τέλη του 1852 έφυγε για το Λονδίνο όπου στις αρχές του 1853 παντρεύτηκε τη δασκάλα Καρλότα Αυγούστα Ουάνταμς. Εγκαταστάθηκαν στο Λάουθ του Λινκονσάιρ. Η γυναίκα του ίδρυσε εκεί ανώτερο παρθεναγωγείο και εκεί ο Ανδρέας Κάλβος δίδαξε μαθηματικά και ξένες γλώσσες.
Πέθανε το 1867 και τάφηκε στο Κέντιγκτον. Τα οστά του Κάλβου και της γυναίκας του μεταφέρθηκαν το 1960 στη Ζάκυνθο.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Filippo Maria Pontani (1913-1983) γεννήθηκε και σπούδασε στη Ρώμη. Η γνωριμία του, από τα πρώτα φοιτητικά του χρόνια, με τον νεαρό έλληνα καθηγητή Γεώργιο Θ. Ζώρα υπήρξε καθοριστική για τη στροφή του στη σπουδή της αρχαίας και κυρίως της νεότερης ελληνικής φιλολογίας. Από το 1935 δίδασκε κλασική φιλολογία σε ιταλικά Λύκεια και από το 1951 αρχαία ελληνική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Το 1960 έγινε εντεταλμένος και το 1966 τακτικός καθηγητής της νέας ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας (αργότερα και της βυζαντινής φιλολογίας) στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας, όπου δίδαξε ως το θάνατό του. Επίσης διεύθυνε από το 1968 το Ινστιτούτο Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Πάδοβας. Εκτός από το γόνιμο διδακτικό και το πλούσιο ερευνητικό έργο του, σημαντική προσφορά στα ελληνικά γράμματα αποτελούν οι δεξιοτεχνικές του μεταφράσεις ελληνικών λογοτεχνικών έργων. Τα τριακόσια δημοσιεύματά του καλύπτουν όλο το φάσμα της ελληνικής λογοτεχνίας, από τον Όμηρο μέχρι τις μέρες μας. Οι νεότεροι έλληνες ποιητές με τους οποίους περισσότερο ασχολήθηκε είναι ο Καβάφης, ο Κάλβος, ο Ρίτσος και ο Σεφέρης. Επίσης, ανάμεσα στους συγχρόνους μας συγγραφείς που κατά καιρούς μετέφρασε, σχολίασε και παρουσίασε στο ιταλόγλωσσο κοινό είναι οι Θ. Αγγελόπουλος, Άγρας, Αθάνας, Αθανασούλης, Λ. Αναγνωστάκη, Δ. Ι. Αντωνίου, Βασιλικός, Βενέζης, Βρεττάκος, Ελύτης, Καζαντζάκης, Καρυωτάκης, Α. Μάτσας, Μυριβήλης, Ξενόπουλος, Παλαμάς, Παπατσώνης, Πορφύρας, Σαραντάρης και Σκίπης.
