Η Παιδαγωγική του Χιούμορ δεν παραπέμπει σε έναν ακόμα κλάδο της Παιδαγωγικής, αλλά αναδεικνύει την παιδαγωγική σημασία του χιούμορ στο σχολικό περιβάλλον. Υπʼ αυτό το πρίσμα εξετάζεται η παρουσία του χιούμορ στη διδασκαλία και στις διαδικασίες διαπαιδαγώγησης και κοινωνικοποίησης που λαμβάνουν χώρα στο σχολικό περιβάλλον, όπως και οι επιδράσεις του στο κλίμα της τάξης, στη σχέση εκπαιδευτικού-μαθητών και τελικά στη μάθηση. Σε αντίθεση με παραδοσιακές απόψεις για τη διδασκαλία, υποστηρίζεται ότι το χιούμορ και η διδασκαλία δεν συνιστούν δύο ασύμβατες έννοιες και πρακτικές. Αντίθετα, η αξιοποίηση του χιούμορ από τον εκπαιδευτικό μπορεί να έχει πολλαπλά οφέλη για τις διαδικασίες της αγωγής και της μάθησης. Στο βιβλίο παρουσιάζονται και αναλύονται ερευνητικά δεδομένα όχι μόνο για τις επιδράσεις του χιούμορ στη διδασκαλία, αλλά και για τους παράγοντες που επηρεάζουν την πρόκληση και την αποδοχή του στην τάξη, καθώς και για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται και βιώνουν το χιούμορ οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα όρια και τους κινδύνους του χιούμορ, στη διάκρισή του σε θετικό (κοινωνικό) και αρνητικό (επιθετικό), καθώς και στα προβλήματα που προκύπτουν από συγκεκριμένες χιουμοριστικές εκδηλώσεις εκπαιδευτικού και μαθητών στην τάξη. Ειδική αναφορά γίνεται επίσης στις προϋποθέσεις και τους τρόπους με τους οποίους ο εκπαιδευτικός μπορεί να αξιοποιήσει αποτελεσματικά το χιούμορ στην τάξη του. Ένα ιδιαίτερο και σπάνιο για τα ελληνικά βιβλιογραφικά δεδομένα έργο, που αναδεικνύει την αξία και την παιδαγωγική σημασία του χιούμορ στην εκπαιδευτική διαδικασία και μάθηση.