Γιάννης Κορδάτος (Επιμέλεια)

Φοίτησε σε σχολεία της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης, και τέλειωσε το γυμνάσιο στον Βόλο. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Υπήρξε πολυγραφότατος, μελετητής της ελληνικής ιστορίας από την αρχαιότητα έως την σύγχρονη εποχή. Υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη της "Φοιτητικής Συντροφιάς" και του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος - Κομμουνιστικό ή ΣΕΚΕ(Κ) (1920), προκατόχου του ΚΚΕ, και διετέλεσε γενικός γραμματέας του (1920-1924) και διευθυντής του Ριζοσπάστη (1922-1924). Το 1927, αποχώρησε από το ΚΚΕ, επειδή διαφώνησε με τις θέσεις του κόμματος για την Μακεδονία. Συνέχισε ωστόσο να είναι κοντά στο ΚΚΕ, και γι΄ αυτό φυλακίστηκε στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά. Αν και αυτοδίδακτος ιστορικός, εντούτοις ήταν πολυγραφότατος. Το βιβλίο του "Η κοινωνική σημασία της Ελληνικής Επανάστασης", που κυκλοφόρησε το 1924, ήταν ένα από τα πρώτα δείγματα του "ιστορικού υλισμού" στην Ελλάδα, και προκάλεσε ποικίλες και έντονες αντιδράσεις. Παρόμοιες αντιδράσεις προκάλεσε και το βιβλίο του Ιησούς Χριστός και Χριστιανισμός, μια "κριτική έρευνα", όπως γράφει ο ίδιος, "πάνω στο μεγαλύτερο επαναστατικό κίνημα που συγκλόνισε τον κόσμο, τον χριστιανισμό και το λαϊκό ηγέτη και επαναστάτη Χριστό". Το βιβλίο αυτό, αν και αποτέλεσμα μόχθου 20 ετών, δεν κυκλοφόρησε παρά μόνο μετά τον θάνατό του, καθώς κανένας εκδότης δεν τολμούσε να αναλάβει την έκδοσή του. Ήταν επίσης μεγάλος γνώστης της Ελληνικής Γραμματείας, αρχαίας και νέας, και ασχολήθηκε επαγγελματικά ως επιμελητής των εκδόσεων της κλασικής Ελληνικής Γραμματείας, που κυκλοφόρησαν από τον οίκο του Ι. Χ. Ζαχαρόπουλου. Σήμερα, στην γενέτειρά του Ζαγορά, λειτουργεί πολιτιστικός σύλλογος που φέρει το όνομά του, ενώ το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας τον τίμησε δίνοντας το όνομά του σε κεντρικό αμφιθέατρο στο κτίριο Παπαστράτου στον Βόλο.

Τάκης Μπαρλάς (Μεταφραστής)

Τάκης Μπαρλάς (1893-1974). Ο Τάκης Μπαρλάς γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε αρχικά στο Υπουργείο Οικονομικών, θέση από την οποία απομακρύνθηκε το 1917 και το 1922, υπηρέτησε επίσης ως νομαρχιακός υπάλληλος και συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό του Γενικού Διευθυντή στο Υπουργείο Τύπου. Παράλληλα ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία. Αγωνίστηκε ως εθελοντής κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και παράλληλα δημοσίευε πατριωτικούς στίχους στην Ακρόπολη του Βλάση Γαβριηλίδη. Πήρε μέρος επίσης στη Μικρασιατική Εκστρατεία, ενώ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής φυλακίστηκε από τους γερμανούς και απελευθερώθηκε μετά από μεσολάβηση της Ένωσης Συντακτών. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων με δημοσιεύσεις στίχων και μεταφράσεων σε έντυπα όπως ο Νουμάς, ο Καλλιτέχνης, ο Βωμός και η Νέα Ζωή (Αλεξάνδρειας). Το 1944 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο Θυσία αλαλαγμού, που τιμήθηκε με το βραβείο του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών. Τιμήθηκε επίσης με το Αʼ Κρατικό Βραβείο ποίησης (1967 για τα Ποιήματα). Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τάκη Μπαρλά βλ. Γ[ιάκος] Δημ., «Τάκης Μπαρλάς», Νέα Εστία 97, ετ.ΜΘ΄, 1η/1/1975, αρ.1140, σ.49-50 και χ.σ., «Μπαρλάς Τάκης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 10. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Κυριάκος Ταμβάκης (Μεταφραστής)

Αισχύλος (Συγγραφέας)

Αισχύλος (525 - 455 π.Χ.). Υπήρξε πολύ μεγάλος τραγικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας, ίσως και μεγαλύτερος απ όλους γενικά τους άλλους ομοτέχνους του. Ήταν επίσης αρχιτέκτονας, σκηνοθέτης και μουσικός. Από τα έργα του 67 χάθηκαν και μόνο 7 διασώθηκαν ("Προμηθέας Δεσμώτης", "Ικέτιδες", "Πέρσες" και "Επτά επί Θήβαις", καθώς και η τριλογία του υπό τον τίτλο "Όρέστεια" που περιλαμβάνει τα μερικότερα έργα: "Αγαμέμνων", "Χοηφόροι" και "Ευμενίδες"). Ο Αισχύλος διακρίθηκε σαν μαχητής στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα. Πήρε εξάλλου, 13 πρώτα βραβεία από έργα του, εκτός από τα δεύτερα και τρίτα, που κατά καιρούς του απονεμήθηκαν σε αντίστοιχους διαγωνισμούς. Με το Αισχύλο η αρχαιοελληνική τραγωδία εξελίχθηκε, από τον αρχικό διθύραμβο, σε πολυπρόσωπη παράσταση και έφθασε στο μεσουράνημά της. Το ύφος του διακρίνεται για τη μεγαλοπρέπειά του, το όλο δε έργο του για το βάθος, την πρωτοτυπία στη μορφή και την ισχυρότατη φαντασία του μεγάλου ποιητή. Κατά γενική, σχεδόν, αναγνώριση ο Αισχύλος υπήρξε μέγας και, από κάθε άποψη, ασύγκριτος δημιουργός. Πέθανε από ατύχημα στη Γέλα της Σικελίας, σε ηλικία 70 ετών, και τάφηκε εκεί. Κατά σχετική ανεπιβεβαίωτη παράδοση, μια χελώνα, πέφτοντας στο κεφάλι του από ψηλά, τον σκότωσε. Στον τάφο του οι Σικελοί Έλληνες ανάγειραν μετά μνημείο, στο οποίο χάραξαν επίγραμμα, που το είχε φτιάξει ο ίδιος ο Αισχύλος, διαισθανόμενος ίσως πως το τέλος του πλησίαζε.