Στο βιβλίο αυτό έχουν συγκεντρωθεί οκτώ δοκίμια που αναφέρονται στους Διονύσιο Σολωμό, Γιάννη Ρίτσο, Γιάννη Σκαρίμπα, Νίκο Εγγονόπουλο και Θανάση Βαλτινό. Το κοινό στοιχείο, που τα συνέχει, είναι ή νέα στοιχείωση των πάσης φύσεως παλαιών μύθων μέσα στο ιστορικό πλαίσιο, αλλά και ή ευθεία αναφορά τους στην Ιστορία. Επειδή τα πράγματα ποτέ και πουθενά δεν είναι ίδια και επειδή, πάλι, ή ιστορία -παρά τα περί του αντιθέτου (ακόμα και γνωμολογικώς) θρυλούμενα- ποτέ και πουθενά δεν επαναλαμβάνεται (πόσα χουνέρια και τί πλεκτάνες!...), ή προσέγγιση του υλικού γίνεται από τη σκοπιά του παρατηρητή εκείνου, που ή ζωή τον έμαθε να περιφρονεί τις `αναμενόμενες` εξελίξεις, ακριβώς επειδή δεν πιστεύει σε τίποτα (εκτός συγκεκριμένης χρονικής στιγμής και χωρίς κοινωνικά χαρακτηριστικά) προδιαγεγραμμένο και γενικώς ισχύον. Η οποία εξωχρονική και εξωκοινωνική θεώρηση της θεωρίας της `αντανάκλασης` από μόνη της δεν σημαίνει άλλωστε τίποτα· αν όμως, παρ` ελπίδα, την κάνουμε δεκτή, ας είμαστε καλού - κακού έτοιμοι να μελετήσουμε μιαν αντανάκλαση το ίδιο απατηλή όσο κι εκείνη του φεγγαριού πάνω στην επιφάνεια του νερού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]